ريسپريدون براي كودكان
ريسپريدون (Risperdal) دارويي است كه به طور گسترده براي درمان كودكاني كه تهاجمي يا بيش از حد تحريك پذير هستند، استفاده مي شود. اگرچه اين دارو براي درمان روان پريشي تصويب شده بود، اما استفاده از آن در كودكان، از جمله مبتلايان به اوتيسم يا ADHD (اختلال كم توجهي بيش فعالي)، در طي دو دهه گذشته رشد چشمگيري داشته است.
اين بدين خاطر است كه ريسپريدون مي تواند با موفقيت كودكان مبتلا به مشكلات شديد رفتاري را آرام كند و به انها اين امكان را مي دهد تا در محيط مدرسه و خانواده خود فعاليت و سازش برقرار كنند.
اما ريسپريدون مي تواند عوارض جانبي جدي داشته باشد و نظارت بر كودكي كه در حال مصرف آن است اهميت زيادي دارد. والدين بايد بدانند كه زمان مصرف دارو چه ساعت هايي ست و به تاثيرات دارو بر فرزندشان توجه كنند.
ريسپريدون
ريسپريدون (risperidone) يك داروي ضد روان پريشي (آنتي سايكوز) است. استفاده از اين دارو در سال ۱۹۹۴ براي درمان اسكيزوفرني در بزرگسالان تصويب شد. اسكيزوفرني يك بيماري رواني است كه مي تواند باعث بي علاقگي افراد نسبت به زندگي شود و افكار و احساسات غير طبيعي ايجاد كند.
ريسپريدون مانند ساير داروهاي ضد روانپزشكي ديگر با كاهش فعاليت دوپامين در مغز كار مي كند اما بر انتقال دهنده عصبي ديگري به نام سروتونين نيز تأثير مي گذارد و باعث افزايش اثربخشي آن در درمان اختلال دو قطبي و ساير بيماري هاي مرتبط مي شود.
در سال ۲۰۰۳، سازمان غذا و دارو (FDA) مصرف ريسپريدون را براي درمان كوتاه مدت بزرگسالان و كودكان بالاي ۱۰ سال مبتلا به اختلال دو قطبي كه شيدايي (دوره هاي غير معمول سرخوشي) را تجربه مي كنند تأييد كرد. پزشكان همچنين مي توانند اين دارو را براي درمان اختلالات همزمان (تجربه ي علائم شيدايي و افسردگي در يك زمان) تجويز كنند. FDA اولين شكل عمومي قرص Risperdal را بصورت قرص هاي ريسپريدون در سال ۲۰۰۸ تصويب كرد.
برچسب: ،